Cześć, Pysiaczki!
Piszę do was z pewnym pytaniem.
Czy jesteście sobą?
Ja na przykład od pierwszego września przestałam udawać cokolwiek. Nie jestem sztucznie miła, ani grzeczna. Jestem sobą i myślę, że to opłacalne. Co więcej twardo stąpam po ziemi (nawet się jeszcze ani razu w tym roku szkolnym nie wywróciłam) i przestałam żyć złudzeniami. Od teraz czarne jest czarne, a białe jest białe! Przecież nie można żyć w kłamstwie, prawda?!
Teraz czas na obiecane sekrety. Mianowicie od dwóch lat podoba mi się, a raczej podobał chłopak z mojej klasy (niech będzie Szymek - takie tam fałszywe imię). Ma śliczne oczy, w pierwszej klasie był po prostu przeuroczy i słodziutki, ale teraz cytując mojego tatę "zmężniał chłopak" i jest przystojny, mega - przynajmniej dla mnie... Dziś słyszałam jak innymi słowami ujął to, że mu się nie podobam i nie wywarło to na mnie jakiegokolwiek wrażenia. Aż dziwne. Kiedyś pewnie bym posmutniała i do końca dnia z nikim nie gadała, ale pzecież teraz jstem w stu procentach sobą. Jestem szalona i spontaniczna - co mnie obchodzi zdanie innych? Mniej więcej tyle co nic. Poza tym wszystko można sobie poprawić różowym długopisem, jak ktoś chce.
Na przerwie wcześniej powiedziałam do chłopaka siedzącego obok niego, że gdyby coś to powiedziałabym mamie, że jest gejem, a wtedy Szymek zaprzestał gry na smartphonie i wlepił swe gały w moje blade lico. Patrzył się, patrzył, a potem nabrał do płuc powietrza, wstał i sobie gdzieś poszedł, jakby się obraził. I nawet na niemieckim jak go poprawiłam (typowa ja ) to kiwnął głową a potem mordował mnie wzrokiem. Poczuł się urażony? Zrozumiał, że już na niego nie lecę? Oooo... jak mi go (nie) szkoda.
To by było na tyle różowych poprawek. Nie sądzę by akapit, który skończył się zdanie temu miał w sobie duży procent prawdy. Poza tym Szymek chyba nie jest, aż tak mściwym gostkiem, by mówić coś takiego, co usłyszałam tylko dla zemsty. To by było dziecinne i głupie.
A co do bycia sobą, to nie bójcie się tego - to się opłaca.
Wera xoxo
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz